Op warme dagen wil je misschien niet te veel koken en al zeker niet te zwaar eten. Maar de geuren van de tuin, waaronder mijn salieplanten, hebben me toch naar de keuken gedreven…. Het is vakantie, we hebben tijd, dit is dan ook een receptje op zomertempo 😊.

Met de warme dagen nu, hangt er wel vaker een licht gerookt geurtje in de lucht, al dan niet spiced. Hoog tijd om zelf ook eens een vuurtje te stoken, denk ik dan. En waarom er ineens niet iets nieuws op gooien, “New Sensations” van Lou Reed gewijs 😊. Zo ben ik onlangs op een receptje gestoten van Jeroen Meus waar ik mijn eigen twist aan gegeven heb. De vrienden zagen dat het goed was, so here goes 😉.

De lente is er, mijn tuin begint zijn kleuren te laten zien en Pasen staat voor de deur. Een gerecht dat dan altijd in mijn hoofd springt, is zelfgebakken ham. Is leuk voor de zondagse lunch als je ineens bezoek krijgt, is gemakkelijk om mee te nemen naar vrienden of familie met Pasen of je maakt het gewoon voor jezelf als avondeten. Bijna geen werk en gegarandeerd succes; zelfs mijn zoontje eet dit graag 😉.

Ik heb geen woorden voor wat er in het Oosten gebeurt en ik wil er niet aan denken wat ons nog te wachten staat. Maar eten moeten we ondertussen toch… dus vandaag wil ik jullie introduceren tot een stukje Oost-Europese cultuur in de vorm van een gerecht dat elk Slavisch volk een beetje anders voorbereidt. Een gerecht dat zijn oorsprong kent in Oekraïne, maar dat alle landen daarrond hebben overgenomen. Een gerecht dat ons in wezen allemaal verbindt. Dat de wereldleiders daar eens over nadenken….

Als ik aan comfortfood denk, dan is het voor mij pasta pesto. En als comfort dringend is, koop ik wel eens een potje van De Cecco, maar, je raadt het al, ik maak het het liefst thuis zelf in mijn vijzel. Heb er zowaar een extravagante versie van gemaakt nu na de feesten… kwestie van nog even in die luxueuze sfeer te blijven met iets heel simpel 😉.

Mijn peperkoekendeeg (recept zie eind vorig jaar) staat al anderhalve week in de kelder. De kerstlichtjes heb ik vandaag bovengehaald en het is weer lekker druk met de jaarafsluit op het werk, met cadeautjes organiseren, kerstboom zetten, mijn zoons enthousiasme in toom houden… it’s beginning to look a lot like Christmas 😊. Koekjestijd zou ik zeggen! Want wachten op de peperkoek mag dan spannend zijn, een lege koekendoos maakt niemand gelukkig 😉. En het beste aan dit recept is dat ze lang houden, deze koekjes, … met dank aan de praktische ingesteldheid van mijn schoonmoeder!

‘November Rain’ laat zich dit jaar meer dan anders voelen, vind ik zelf. Ook zonder letterlijke regen, wegen de quarantaines (again!), drukke werkdagen, het gemis van verre vrienden en familie en mijn alsmaar vaker bevroren tenen, nogal door. Maar de Guy Fawkes in mij zal zich niet zomaar laten kisten en dus ben ik in mijn keuken gekropen. Zoonlief zag het blijkbaar ook zitten… et voilà, een leuke avond met ons tweetjes en een recept dat zowel Poolse als Duitse als Italiaanse roots heeft, zoals ik dus 😊.

Niets beters dan de geur van paddenstoelen in mijn huis. Het betekent voor mij herfst, de tijd van wildvlees, pompoensoep, appelgebak en het aftellen naar Kerstmis. Mijn zoontje maakt zijn cadeaulijstjes, ik schrijf menu’s. Het mag dan rotweer zijn buiten, met vrienden aan tafel is het altijd gezellig.

Vakantie lijkt alweer heel lang geleden. Maar in de keuken vind ik altijd wel geuren en aroma’s die me terug transporteren naar verre warme oorden. Zo ook dit gerecht: Griekse pantoffeltjes 😊.

Wat een zomer; zon, regen, warm maar altijd regen en nog eens regen. Ik weet niet meer wat aandoen of wat koken… een barbecue met rubberen laarzen aan mijn voeten is toch niet helemaal dat. Dus wat eten we vanavond?

Als je zoon, op wat een rustige, relaxte, ik-wil-chillen-in-mijn-tuin dag ging zijn, vol enthousiasme en grote ogen aan je vraagt: ‘Maak je alsjeblieeeeeeft vandaag chocoladecake, mami?’, dan kan je geen nee zeggen, toch? Je kan alleen maar hopen dat je alles in huis hebt, zodat je chill dag niet verstoord wordt door naar de winkel te moeten. Weinig ingrediënten zijn dé oplossing… en ik bedoel daarmee geen ready-brownie-mix, maar goede ouderwetse voorraadkastingrediënten. Mijn moeder maakte dit toen ik klein was… de geur alleen al brengt me thuis 😊.

Het is even geleden lieverds. Het was mijn verjaardag… en die van mijn zus, mijn nicht en 2 allerbeste vriendinnen, dan Pasen en nog verjaardagen…. In short, even te veel aan mijn hoofd en ook even te veel aan het vuur gestaan 😉 Dus voor deze keer iets simpel, no fuss. Pizza. Thuis gemaakt, eigen topping, maak je frigo eens leeg 😉.