Als ik aan comfortfood denk, dan is het voor mij pasta pesto. En als comfort dringend is, koop ik wel eens een potje van De Cecco, maar, je raadt het al, ik maak het het liefst thuis zelf in mijn vijzel. Heb er zowaar een extravagante versie van gemaakt nu na de feesten… kwestie van nog even in die luxueuze sfeer te blijven met iets heel simpel 😉.
Ik had een hoop kerstomaatjes over, die er al wat rimpelig uitzagen. Dus heb die maar in de helft gesneden en op een bakpapiertje in de oven gestoken op 120°C met wat zout, peper en een heel klein beetje suiker, open kantjes naar boven. Na een uurtje of 2 zijn die tomaatjes hun vocht kwijt en is de smaak geconcentreerd. Doe ze in een bokaal of kom en overgiet met goede lichte olijfolie (geen extra vergine). Als je ze langer wilt bewaren, want dat kan, dan dien je de bokaal eerst te steriliseren.
Maar dit is geen pesto hoor ik jullie denken… neen 😊. Dit is het extraatje dat je best op voorhand maakt. Voor de pesto zelf rooster ik eerst een pannetje vol pijnboompitten. Zonder olie, gewoon zo, boven een zacht vuurtje. Blijf erbij staan en laat die pitjes bewegen in de pan, want ze kunnen snel aanbranden. Als ze goudbruin zijn, doe je ze in een kom en zet je ze opzij.
Dan rasp ik pecorino (1/3) en grana padano (2/3) en zet dit ook klaar. De soort harde kaas is hier vrij te kiezen. Ik vind deze combinatie lekker… echte parmiggiano is natuurlijk nog lekkerder. En dan gaan we vijzelen 😉.
Ik neem een klein teentje look dat ik eerst plat stamp met een beetje grof zout, doe daar dan een deel van de pijnboompitjes bij, versgemalen zwarte peper en natuurlijk veeeeeeel basilicumblaadjes, een bos. De stengels hou ik eruit, want die kunnen soms bitter zijn. Je blijft basilicum toevoegen totdat het geheel groen begint te worden. Geleidelijk aan olijfolie toevoegen helpt bij het vijzelen. Je blijft dit doen totdat je een vloeibaar mengsel krijgt. Dan gaat de kaas erin. Op dat moment ruil ik mijn stamper in voor een lepel en roer goed. En dan lieverds, komt het moeilijkste 😊.
Je moet op het einde zout toevoegen en eventueel nog olie of kaas, naargelang hoe die massa zich voordoet en smaakt. Het is geen makkelijke opdracht, want vaak blijft de smaak te plat. Ik kan alleen maar aanraden om te blijven proeven en toevoegen en als je denkt dat het echt niet zal lukken, dan voeg je enkele druppels citroensap toe. Dat kan alles ineens op zijn plaats doen vallen 😉. En natuurlijk niet vergeten er op het laatste nog die overgebleven hele pijnboompitjes bij te doen!
Er blijft dan niks anders over dan pasta te koken. Ik hou van casarecce of capellini… al dente, spreekt voor zich 😊. Meng je pesto er onmiddellijk onder, doe er wat van die tomaatjes bij en smullen maar.
Simpel maar ergens zo elegant!
Liefs,
Martha
Reactie plaatsen
Reacties